Gellert Tamas: Mężczyzna z laserem || pod koniec roku 1991

Ta historia jest tak boleśnie prawdziwa i zarazem zagmatwana, że aż niewiarygodna. A jednak. Tytułowy mężczyzna z laserem to fakt. A jego historię opisał Gellert Tamas (Czarne, 2013).

John Ausonius mógł być zwykłym obywatelem Szwecji. Zwykłym - to znaczy całkiem nieźle sytuowanym w świetle tego, jak ludzie żyją na świecie. Na różnych poziomach. Ale to właśnie zderzenie ze światem zewnętrznym, który Ausonius postrzegał na tyle innym, że aż obcym i zagrażającym, sprawiło, że Ausonius stał się "mężczyzną z laserem".

Wyszedł na ulicę Sztokholmu pod koniec roku 1991. Aż jedenaście razy próbował zabić osoby. Przypadkowe. Choć dobierane wedle pewnego jednego klucza: wszystkie podejrzewał, że są imigrantami. Jego przerażająca działalność, tak się akurat złożyło, przypadła w czasie, gdy Szwecję dotknął, mówiąc delikatnie, poważny kryzys tolerancji.

Mężczyzny z laserem nie było łatwo złapać. Ale w końcu się udało. W bardzo dramatycznych okolicznościach.

Tamas, znany szwedzki dziennikarz, zbierał materiały na ten temat i zbudował obszerną fabułę wokół tych wydarzeń. Próbował też zbudować siatkę znaczeń, które dla niektórych czytelników ułożą się w odpowiedź na pytanie: dlaczego te zbrodnie są tak niewiarygodne?

Skala zbrodni popełnionych przez Johna Ausoniusa jest wyjątkowa w historii szwedzkiej kryminalistyki. Świadczą one o całkowitym braku ludzkich uczuć, empatii i szacunku dla życia. (z uzasadnienia wyroku)

Przerażająca historia, naprawdę przerażająca i trudna do pojęcia, choć poruszająca sumienie i skłaniająca do dwóch istotnych pytań: w jaki sposób jako społeczeństwo my jesteśmy odpowiedzialni za postępowanie tych ludzi? jak daleko jest się w stanie posunąć człowiek?

Książka Tamasa bierze pod lupę prywatną stronę zanurzoną w społeczno-kulturowych oczekiwaniach głównego bohatera tragedii z laserem. Autor poświęca dużo miejsca analizie relacji ponurego bohatera z samym sobą i światem, w tym z najbliższymi. Sporo jest też o emocjach. Emocjach społecznych, tak właściwie powinniśmy powiedzieć.

Tamas postawił sobie naprawdę trudne zadanie. Bo by opisać wszystko tak jak trzeba, należało przejść przez piekło dochodzenia. Włączywszy to rozmowę z Ausoniusem...


Świetna książka, straszna historia.