Seamus Heaney/Josif Brodski: jeden wiersz

Bardzo smutna wiadomość dotarła do nas. Odszedł Seamus Heaney, wybitny irlandzki poeta, laureat literackiej nagrody Nobla. Przyjaciel Polski. Częsty gość w Krakowie. Niebywale ciepły i życzliwy człowiek. Ktoś, komu Josif Brodski zadedykował wiersz.

Josif Brodski
DLA SEAMUSA HEANEY’A

Obudził mnie w Dublinie jękliwy głos czajek.
O poranku ich krzyki mają dziwne brzmienie,
jak dusze tak zgubione, że nie doświadczają
ani tęsknoty, ani żadnego cierpienia.

Płyną obłoki z czterech różnych wysokości,

(c) songkick.com

jak gdyby teatr sztuce wyszedł na spotkanie,
improwizując brajlem post scriptum wściekłości
bezsilnej i zawziętej, w zmatowiałej ramie.
W martwym parku majaczą rzeźby czy kamienie.
Aż drgnąłem: jestem w domu - blisko niego raczej.

Egzystencja w trzech czwartych to odnalezienie
siebie w niezrozumiałym okrzyku rozpaczy,
albo też w całkowitej zakamieniałości.
W tym mieście, które nie jest miejscem mych narodzin
mógłbym nawet, nabrawszy odwagi, najprościej
umrzeć, ale na pewno nie mógłbym zabłądzić.
Krzyki dublińskich czajek! (Kres wszelkich gramatyk,
przypis dźwięku do próby zwalczania do końca
powietrza z dodatkami sum uczuć pramatek
w chwili, gdy wykrywały niewierność praojców).
Szarpały słuch dziobami jak kurtynę, z wolą
i potrzebą ukrycia dłużyzn za zasłoną
z liter, ażeby zacząć znowu swój monolog
od czystego, lecz bardzo okrutnego tonu.
 

1990

Przełożyła Katarzyna Krzyżewska

Czytaj także "Architekturę" Brodskiego w przekładzie Krzyżewskiej.