Zbiór ukazuje się w serii "Nieznana klasyka literatury latynoskiej". Do wyboru rozmaitych opowiadań z różnych okresów działalności Ribeyro dołączono posłowie.
Autor tegoż, TOMASZ PINDEL, prezentuje w nim wyjątkowy dekalog pisarski. Dziesięć punktów ujmuje nie tylko pisarskie nakazy, ale również i czytelnicze potrzeby.
1. Opowiadanie musi opowiadać historię. Nie ma opowiadania bez historii. Opowiadanie pisze się po to, żeby czytelnik mógł je potem opowiedzieć.
2. Historia z opowiadania może być prawdziwa albo wymyślona. Jeśli jest prawdziwa, musi sprawiać wrażenie wymyślonej, a jeśli wymyślona – prawdziwej.
3. Opowiadanie powinno być najlepiej krótkie, tak żeby dało się je przeczytać za jednym razem.
4. Historia opisana w opowiadaniu powinna bawić, wzruszać, intrygować albo zaskakiwać, a najlepiej jak wszystko to robi naraz. Jeśli nie osiągnie żadnego z tych efektów, nie zaistnieje jako opowiadanie.
5. Styl opowiadania powinien być bezpośredni, prosty, bez ozdobników i dygresji. Zostawmy to poezji i powieści.
6. Opowiadanie ma tylko pokazywać, nie objaśniać. W przeciwnym razie stanie się przypowieścią z morałem.
7. W opowiadaniu dopuszczalne są wszystkie techniki: dialog, monolog, prosta i czysta narracja, listy, raporty, kolaż cudzych tekstów itd., pod warunkiem jednak, że historia się nie sypie i czytelnik jest w stanie ustnie ją zreferować.
8. Opowiadanie powinno zaczynać się od sytuacji, w których bohater lub bohaterowie przeżywają jakiś konflikt zmuszający ich do podjęcia decyzji mających rozstrzygające znaczenie dla ich losu.
9. W opowiadaniu nie może być jałowych passusów ani niczego niepotrzebnego. Każde słowo jest absolutnie konieczne.
10. Opowiadanie musi koniecznie i nieubłaganie prowadzić do jednego rozwiązania, jakie by zaskakujące nie było. Jeśli czytelnik nie przyjmuje rozwiązania, opowiadanie jest porażką.
 |
| Przeł. Tomasz Pindel, Nina Pluta. Universitas, Kraków 2016. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.