...komunikacji miejskiej. Wyboru dokonał Paweł Dunin-Wąsowicz
Michiał Bułhakow „Mistrz i Małgorzata” (tramwaj jako sprawny środek dekapitacji, do której dochodzi na moskiewskich Patriarszych Prudach)
Marek Karcerowicz „Nie przypominam sobie pani” (tramwaj, który ucieka z Warszawy i przeprawia się przez rzekę przez most z damskich rajstop sporządzony)
Błażej Dzikowski „Tramwaj numer 19” (ze zbioru „Wszystkie zwierzęta na poboczu autostrady”) (tramwaj docierający zamiast na warszawski Plac Zbawiciela - na Miejsce Sądu)
Konrad T. Lewandowski „Półmisek” (ze zbioru „Noteka 2015) (tramwaj jako wehikuł czasu - wywożący bohatera z współczesnej
warszawskiej Woli w średniowiecze)Łukasz Orbitowski „Złoto głupców” (ze zbioru „Szeroki, głęboki, wymalować wszystko”) (krakowski tramwaj wiozący narratora ku tajemniczej pętli między skalnymi kraterami)
Zbigniew Mentzel „Tramwaj z krwi i kości” (ze zbioru „Laufer”) (stary tramwaj widmo krążący o świcie po ślepych torach na warszawskiej Pradze)
Ray Bradbury „Tramwaj” (ze zbioru „K jak kosmos”) (ostatni kurs tramwajem na likwidowanej linii – pożegnanie ze światem dzieciństwa)
Janusz A. Zajdel „Dokąd jedzie ten tramwaj” (ze zbioru o takim właśnie tytule) (tramwaj jako wizja dewaluacji wyższego wykształcenia – konduktor i motorniczy gaworzą o swoich doktoratach)
Leopold Tyrmand „Zły” (warszawski autobus marki Chausson jako narzędzie pościgu za przestępcami)
Marek Kochan „Pindziol” („Lampa i Iskra Boża” nr 15/20, 1999 rok) (opowiadanie o człowieku, który nauczył się mowy autobusów i wygrywał warszawskie konkursy najszybszego przemieszczania się komunikacją miejską)
Paweł Dunin-Wąsowicz
Publicysta, krytyk literacki, szef wydawnictwa Lampa i Iskra Boża, naczelny "Lampy".
Laureat Paszportu Polityki w kategorii "kreator kultury".
Odkrył i wydał Dorotę Masłowską.
Wydał m.in. "Widmową bibliotekę. Leksykon książek urojonych" (1997), "Rozmowy lampowe" (2007), a ostatnio "Fantastyczny Kraków" (2013).
Niesamowite czytanie!
OdpowiedzUsuń